سال نو

خداوندا در این سالی که در پیش است نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای، لیکن در آغاز طلوع روشن سالی، که می آید کمک کن تا رها سازم زخود من کوله بار یک هزار و سیصد و افسوس هزار و سیصد و اندوه خدایا مهربانم کن تو چشمان مرا با نور خود بگشا تو لبخند رضایت را عطایم کن بفهمان زندگی زیباست خداوندا، تو راه سبز ایمان را نشانم ده تو نیکی پیشه ام فرما که راه حق صبورانه بپیمایم و هرگز من نباشم از زیانکاران رفیقا، مهربانا، عاشقم فرما مرا در شط پر مهر گذشتت، شست و شویم ده تو پاکم کن، قرارم ده کریما، دست های گرم و لبخندی، عطایم کن تو ای نزدیک تر از من به من اینک مرا دریاب، پناهم ده عزیزا، پاسدار حرمت هر لحظه ام فرما تو ذکرت را عطایم کن که با یادت، دلم آرامشی یابد حبیبا قدردان خوبی ام فرما تو، گرداننده دل ها و چشمانم تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم تو چرخنده احوال این دنیا بگردان حال من را سوی آن حال که می دانی تو آرامش عطایم کن توی ای آموزگار پاک خوبی ها تو راه مهرورزی را نشانم ده بگیر این دست تنهای مرا، در دست پر مهرت طبیبا، ای که نامت مرهم دردم شفایی مرحمت فرما تو را می خوانمت اینک اجابت کن مرا، ای منتهای راه رهجویان تو بر مینای این هستی رضا بودن عطایم کن که من همراه هر سختی بجویم گوهر پنهان و زیبای گشایش را خدایا مزه پاک عطش را بر لبان تشنه ام بنشان بنوشان جرعه ای از آن طهور ناب روحانی مرا مست می جام حضورت کن برای محو تاریکی، بسوزان جهل من را، شعله ام گردان مرا در این سیه سودا، وین سرمای پر سوز و سکوتِ سایه های سرد ، یاری کن و با تدبیر پر مهرت سحرگاهان سروش سبز سیمای سعادت ساز ساقی، هدیه ام فرما خداوندا نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما برای مردمان خوب این وادی عطا فرما، هزار امید هزار و سیصد آرامش هزار و سیصد و هشتاد بهروزی هزار و سیصد و هشتاد و هشت لبخند زیبا را...

خداوندا در این سالی که در پیش است نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای، لیکن در آغاز طلوع روشن سالی، که می آید کمک کن تا رها سازم زخود من کوله بار یک هزار و سیصد و افسوس هزار و سیصد و اندوه خدایا مهربانم کن تو چشمان مرا با نور خود بگشا تو لبخند رضایت را عطایم کن بفهمان زندگی زیباست خداوندا، تو راه سبز ایمان را نشانم ده تو نیکی پیشه ام فرما که راه حق صبورانه بپیمایم و هرگز من نباشم از زیانکاران رفیقا، مهربانا، عاشقم فرما مرا در شط پر مهر گذشتت، شست و شویم ده تو پاکم کن، قرارم ده کریما، دست های گرم و لبخندی، عطایم کن تو ای نزدیک تر از من به من اینک مرا دریاب، پناهم ده عزیزا، پاسدار حرمت هر لحظه ام فرما تو ذکرت را عطایم کن که با یادت، دلم آرامشی یابد حبیبا قدردان خوبی ام فرما تو، گرداننده دل ها و چشمانم تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم تو چرخنده احوال این دنیا بگردان حال من را سوی آن حال که می دانی تو آرامش عطایم کن توی ای آموزگار پاک خوبی ها تو راه مهرورزی را نشانم ده بگیر این دست تنهای مرا، در دست پر مهرت طبیبا، ای که نامت مرهم دردم شفایی مرحمت فرما تو را می خوانمت اینک اجابت کن مرا، ای منتهای راه رهجویان تو بر مینای این هستی رضا بودن عطایم کن که من همراه هر سختی بجویم گوهر پنهان و زیبای گشایش را خدایا مزه پاک عطش را بر لبان تشنه ام بنشان بنوشان جرعه ای از آن طهور ناب روحانی مرا مست می جام حضورت کن برای محو تاریکی، بسوزان جهل من را، شعله ام گردان مرا در این سیه سودا، وین سرمای پر سوز و سکوتِ سایه های سرد ، یاری کن و با تدبیر پر مهرت سحرگاهان سروش سبز سیمای سعادت ساز ساقی، هدیه ام فرما خداوندا نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما برای مردمان خوب این وادی عطا فرما، هزار امید هزار و سیصد آرامش هزار و سیصد و هشتاد بهروزی هزار و سیصد و هشتاد و هشت لبخند زیبا را... 

بوی عیدی بوی توپ بوی کاغذ رنگی بوی تند ماهی دودی وسط سفره ی نو بوی یاس جا نماز ترمه ی مادر بزرگ با اینا زمستونو سر می کنم با اینا خستگیمو در می کنم شادی شکستن قلک پول وحشت کم شدن سکه ی عیدی از شمردن زیاد بوی اسکناس تا نخورده ی لای کتاب با اینا زمستونو سر می کنم با اینا خستگیمو در می کنم فکر قاشق زدن دختر ناز چشم سیاه شوق یک خیز بلند از روی بته های نور برق کفش جفت شده توگنجه ها با اینا زمستونو سر می کنم با اینا خستگیمو در می کنم عشق یک ستاره ساختن با دولک ترس ناتموم گذاشتن جریمه های عید مدرسه بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب با اینا زمستونو سر می کنم با اینا خستگیمو در می کنم بوی باغچه بوی حوض عطر خوب نذری شب جمعه پی فانوس توی کوچه گم شدن توی جوی لاجوردی هوس یه آب تنی با اینا زمستونو سر می کنم با اینا خستگیمو در می کنم با اینا بهارو باور می کنم