...

سکوتی دلتنگ و سیاهی شب

غمی تلخ در دل شکسته ام

تنها ، و تنهای تنها

نگاهی خیره به کنج اتاق تاریک

فکر ، خسته از هیاهوی روز

روزی شلوغ و سراسیمه

سرگشته درمیان آدمیان

تنها در میان هزاران آدم

آیا همه ی اینان هم تنهایند؟

نمیدانم ، شاید تنهایی به تو وفادارست

نفسی سنگین ، بازدمی با اکراه

خسته ام ، خسته ی خسته

سر بر بالین و ساعد بر پیشانی

استیلای سیاهی بر چشم

ذهن رها از محدودیتهای بشری

سفری به دوردستهای خیال

بی نیاز به وسایل پرواز

شاید در آنجا همدمی باشد

یا شنونده ای با تبسمی از سرمهر

با مهارتی والا بندی میبندم

از کنج ذهنم به آنسوی خیال

می خواهم به آنسو بروم....

وای! می طلبنم در آنسوی بند

گویی بزمی ست در آنسو

ومن؟

ومن بازمانده ی این بزمم

می روم با احتیاط و مشتاق

اشکی از سرشوق و قلبی بی تاب

آیا کسی در آنسو مرا بازخواهد شناخت؟

هیجانی ست وصف ناشدنی

هلهله ای ست پابرجا

منم و بندی و چوب دستی

فشاری سنگین بر پلکهایم

نه ، می خواهم ادامه دهم

می طلبنم در آنسو

امیدوار به رسیدن به پایان بند

صدای هلهله در اوج است

گامها یکی پس از دیگری

من نزدیکتر و نزدیکتر

هلهله دورتر و دورتر

و من در پایان بند

کجاست؟

آن صدا ها؟ هلهله ها ؟

ومن !!!

تنهای تنها